Friday 29 April 2011

ਸੰਜੇ ਗਰੋਵਰ ਕੀ ਤੀਨ ਕਵਿਤਾਏਂ :




ਸੰਜੇ ਗਰੋਵਰ ਕੀ ਤੀਨ ਕਵਿਤਾਏਂ :

1

ਪਦ ਸੁਰਕਸ਼ਾ, ਧਨ ਪ੍ਰਤਿਸ਼ਠਾ, ਹਰ ਤਰਹ ਗੜ੍ਹਤੇ ਰਹੇ
ਔਰ ਫਿਰ ਬੋਲੇ ਕਿ ਹਮ ਤੋ ਉਮਰ ਭਰ ਲੜਤੇ ਰਹੇ

ਕਾਗਜ਼ੋਂ ਕੀ ਕੋਠਰੀ ਮੇਂ ਕੈਦ ਕਰ ਡਾਲਾ ਵਜੂਦ
ਫਿਰ ਕਿਸੀ ਅਖਬਾਰ ਮੇਂ ਤਾਰੀਫੇ-ਖ਼ੁਦ ਪੜ੍ਹਤੇ ਰਹੇ

ਮੰਚ ਪਰ ਜਿਨ ਰਾਸਤੋਂ ਕੇ ਥੇ ਮੁਖਾਲਿਫ ਉਮਰ ਭਰ
ਮੰਚ ਕੇ ਪੀਛੇ ਸੇ ਵੋ ਹੀ ਸੀੜ੍ਹਿਯਾਂ ਚੜ੍ਹਤੇ ਰਹੇ

ਨਾਮ ਪਰ ਬਦਾਲਾਵ ਕੇ ਇਤਨਾ ਇਜ਼ਾਫਾ ਕਰ ਦਿਯਾ
ਰੋਜ਼ ਤਸਵੀਰੇਂ ਬਦਲ ਕਰ ਚੌਖਟੇ ਜੜਤੇ ਰਹੇ

ਇਨ ਅੰਧੇਰੋਂ ਮੇਂ ਭੀ ਹੋਗੀ ਪਿਆਰ ਕੀ ਨੰਹੀਂ ਸੀ ਲੌ
ਬਸ ਇਸੀ ਉਮੀਦ ਮੇਂ ਮੇਰੇ ਕਦਮ ਬੜ੍ਹਤੇ ਰਹੇ

2

ਕੋਈ ਭੀ ਤਯਸ਼ੁਦਾ ਕਿੱਸਾ ਨਹੀਂ ਹੂੰ
ਕਿਸੀ ਸਾਜਿਸ਼ ਕਾ ਮੈਂ ਹਿੱਸਾ ਨਹੀਂ ਹੂੰ

ਕਿਸੀ ਕੀ ਛਾਪ ਅਬ ਮੁਝਪਰ ਨਹੀਂ ਹੈ
ਮੈਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦਿਨ ਕਹੀਂ ਰੁਕਤਾ ਨਹੀਂ ਹੂੰ

ਤੁਮ੍ਹਾਰੀ ਔਰ ਮੇਰੀ ਦੋਸਤੀ ਕਿਆ
ਮੁਸੀਬਤ ਮੇਂ, ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਅਪਨਾ ਨਹੀਂ ਹੂੰ

ਮੁਝੇ ਮਤ ਢੂੰਢਨਾ ਬਾਜ਼ਾਰ ਮੇਂ ਤੁਮ
ਕਿਸੀ ਦੁਕਾਨ ਪਰ ਬਿਕਤਾ ਨਹੀਂ ਹੂੰ

ਮੈਂ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੂੰ ਮੁਸਲਸਲ ਯੂੰ ਨ ਦੇਖੋ
ਕਿਸੀ ਦੀਵਾਰ ਪਰ ਲਟਕਾ ਨਹੀਂ ਹੂੰ

ਮੁਝੇ ਦੇਕਰ ਨ ਕੁਝ ਤੁਮ ਪਾ ਸਕੋਗੇ
ਮੈਂ ਖੋਟਾ ਹੂੰ ਮਗਰ ਸਿੱਕਾ ਨਹੀਂ ਹੂੰ

ਤੁਮ੍ਹੇ ਕਿਊਂ ਅਪਨੇ ਜੈਸਾ ਮੈਂ ਬਨਾਊਂ
ਯਕੀਨਨ ਜਬ ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਤੁਮਸਾ ਨਹੀਂ ਹੂੰ

ਲਤੀਫ਼ਾ ਭੀ ਚਲੇਗਾ ਗਰ ਨਯਾ ਹੋ
ਮੈਂ ਹਰ ਇਕ ਬਾਤ ਪਰ ਹੰਸਤਾ ਨਹੀਂ ਹੂੰ

ਜ਼ਮੀਂ ਮੁਝਕੋ ਭੀ ਅਪਨਾ ਮਾਨਤੀ ਹੈ
ਕਿ ਮੈਂ ਆਕਾਸ਼ ਸੇ ਟਪਕਾ ਨਹੀਂ ਹੂੰ

3

ਜਹਾਜ਼ ਕਾਗਜ਼ੀ ਤਾਉਮਰ ਨਹੀਂ ਚਲਨੇ ਕਾ
ਸੰਭਲ ਭੀ ਜਾ ਕਿ ਅਭੀ ਵਕਤ ਹੈ ਸੰਭਲਨੇ ਕਾ

ਅਗਰ ਤੂ ਭੇੜਚਾਲ ਮੇਂ ਹੀ ਇਸਕੀ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੈ
ਜ਼ਮਾਨਾ ਤੁਝਸੇ ਕੋਈ ਚਾਲ ਨਹੀਂ ਚਲਨੇ ਕਾ

ਵੋ ਜੋ ਬਦਲਾਵ ਕੇ ਵਿਰੋਧੀਓਂ ਕੇ ਮੁਖੀਆ ਥੇ
ਕਿ ਲੇ ਉੜੇ ਹੈਂ ਵਹੀ ਸ਼੍ਰੇਯ ਯੁਗ ਬਦਲਨੇ ਕਾ

ਵੋ ਸਿਯਾਸਤ ਮੇਂ ਸਾਫਗੋਈ ਕੇ ਸਮਰਥਕ ਹੈਂ
ਸੋ ਉਨਕੋ ਹਕ ਹੈ ਸਰੇ-ਆਮ ਸਬਕੋ ਛਲਨੇ ਕਾ

ਜੋ ਉਨਸੇ ਹਾਥ ਮਿਲਾਤੇ ਹੈਂ ਜਾਨਤੇ ਹੀ ਨਹੀਂ
ਕਿ ਵਕਤ ਆ ਰਹਾ ਹੈ ਜਲਦ ਹਾਥ ਮਲਨੇ ਕਾ

Contect :

147 ए, पॉकेट ए, दिलशाद गार्डन, दिल्ली-110095
फोन: 011-43029750, 09910344787


ਸੰਵਾਦਘਰ', 147-ਏ, ਪਾਕੇਟ ਏ, ਦਿਲਸ਼ਾਦ ਗਾਰਡਨ, ਦਿੱਲੀ-95.

ਤੇਜੇਂਦਰ ਸ਼ਰਮਾ ਕੀ ਦੋ ਕਵਿਤਾਏਂ :




ਤੇਜੇਂਦਰ ਸ਼ਰਮਾ ਕੀ ਦੋ ਕਵਿਤਾਏਂ



ਏਕ :

ਡਰੇ, ਸਹਮੇ, ਬੇਜਾਨ ਚੇਹਰੇ...

 ਅਪਨੇ ਚਾਰੋਂ ਅੋਰ
 ਨਿਗਾਹ ਦੌੜਾਤਾ ਹੂੰ,
 ਤੋ ਡਰੇ, ਸਹਮੇ, ਬੇਜਾਨ
 ਚੇਹਰੇ ਪਾਤਾ ਹੂੰ ।
  ਡੂਬੇ ਹੈਂ ਗਹਰੀ ਸੋਚ ਮੇਂ
  ਭੈ-ਭੀਤ ਮਾਂ, ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਪਿਤਾ
  ਅਪਨੇ ਹੀ ਬੱਚੋਂ ਮੇਂ ਦੇਖਤੇ ਹੈਂ
  ਅਪਨੇ ਹੀ ਸੰਸਕਾਰੋਂ ਕੀ ਚਿਤਾ ।
 ਜਬ ਭਾਸ਼ਾ ਕੋ ਦੇ ਦੀ ਵਿਦਾਈ
 ਕਹਾਂ ਸੇ ਪਾਏਂ ਸੰਸਕਾਰ
 ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਭਲਾ ਕੈਸੇ ਢੋਏ
 ਭਾਰਤੀਯ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਕਾ ਭਾਰ
  ਸਮੱਸਿਆ ਖੜੀ ਹੈ ਮੂੰਹ ਬਾਯੇ
  ਯਹਾਂ ਰਹੇਂ ਯਾ ਵਾਪਸ ਗਾਂਵ ਚਲੇ ਜਾਏਂ ?
  ਤਨ ਯਹਾਂ ਹੈ, ਮਨ ਵਹਾਂ
  ਤ੍ਰਿਸ਼ੰਕੂ ! ਅਭਿਸ਼ਪਤ-ਆਤਮਾਏਂ  !
 ਸੰਸਕਾਰੋਂ ਕੇ ਬੀਜ ਬੋਨੇ ਕਾ
 ਸਮੇ ਥਾ ਜਬ
 ਲਕਸ਼ਮੀ-ਉਪਾਰਜਨ ਕੇ ਕਾਰੀਓਂ ਮੇਂ
 ਵਿਅਸਤ ਰਹੇ ਤਬ !
  ਕਹਾਵਤ ਪੁਰਾਨੀ ਹੈ
  ਬਬੂਲ ਔਰ ਆਮ ਕੀ
  ਲਕਸ਼ਮੀ ਔਰ ਸਰਸਵਤੀ ਕੀ
  ਸੁਬਹ ਔਰ ਸ਼ਾਮ ਕੀ

  ਸੁਵਿਧਾਓਂ ਔਰ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਕੀ ਲੜਾਈ
  ਸਦੀਓਂ ਸੇ ਹੈ ਚਲੀ ਆਈ
  ਯਦਿ ਪਾਰ ਪਾਨਾ ਹੋ ਇਸਕੇ, ਤੋ
  ਬੁੱਧਮ ਸ਼ਰਣਮ ਗੱਛਾਮਿ !

---


ਦੋ :

ਪ੍ਰਜਾ ਝੁਲਸਤੀ ਹੈ...

  ਮਹਾਨ ਕਵੀ ਕੀ ਮਹਾਨ ਰਚਨਾ !
  ਮਹਾਨ ਰਚਨਾ ਕਾ ਕੁੰਭੀਪਾਕ ਨਰਕ !
  ਕੁੰਭੀਪਾਕ ਨਰਕ ਕੀ ਅਦ੍ਰਿਸ਼ਯ ਅਗਨੀ !
  ਅਦ੍ਰਿਸ਼ਯ ਅਗਨੀ ਮੇਂ ਜਲਤਾ ਸ਼ੈਤਾਨ !

  ਤਨ ਕਰ ਖੜਾ ਹੁਆ,
  ਦੇਖਾ ਆਕਾਸ਼ ਕੋ, ਭ੍ਰਿਕੁਟੀ ਤਾਨ,
  ਚੇਹਰੇ ਪਰ ਓਜ, ਦਿਲ ਮੇਂ ਜਜ਼ਬਾਤ
  ਪਰਮਾਤਮਾ ਸੇ ਕਹੀ, ਯੂੰ
  ਅਪਨੇ ਦਿਲ ਕੀ ਬਾਤ,
  ਸਵਰਗ ਕੀ ਚਾਕਰੀ ਸੇ, ਨਰਕ ਕਾ ਰਾਜਯ
  ਬੇਹਤਰ ਹੈ !

  ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਸ਼ੈਤਾਨ ਕੇ ਯੇ ਵਚਨ
  ਉਠ ਖੜੇ ਹੁਏ ਵੋ ਹਜ਼ਾਰੋਂ ਤਨ
  ਜੋ ਸਵਰਗ ਸੇ ਗਿਰ
  ਨਰਕ ਕੀ ਅਦ੍ਰਿਸ਼ਯ ਆਗ ਮੇਂ
  ਝੁਲਸ ਰਹੇ ਥੇ,
  ਅਪਨੇ ਨਾਯਕ ਕੀ ਆਵਾਜ਼ ਮੇਂ
  ਆਵਾਜ਼ ਮਿਲਾਕਰ ਚਿੱਲਾਏ
  ਬੇਹਤਰ ਹੈ !...ਬੇਹਤਰ ਹੈ !
  ਪਰਮਾਤਮਾ ਤਕ ਆਸਚਰਯਚਕਿਤ
  ਉਨਕੇ ਰਹਤੇ ਮਹਾਕਵੀ ਨੇ
  ਕੈਸਾ ਏਕ ਨਯਾ ਨਾਯਕ ਘੜ ਲੀਆ !
  ਪਰਮਾਤਮਾ ਮੁਸਕੁਰਾਏ !...ਸ਼ੈਤਾਨ ਮੁਸਕੁਰਾਯਾ !
  ਹਰ ਕੋਈ ਹੈਰਾਨ!...ਸਭੀ ਥੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ !
  ਪਰਮਾਤਮਾ ਔਰ ਸ਼ੈਤਾਨ ਏਕ ਸਾਥ
  ਕੈਸੇ ਮੁਸਕੁਰਾਏ !

  ਕਵੀ ਕੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਧੁੰਧਲਾਈ ਥੀ ।
  ਵਹ ਨ ਦੇਖ ਪਾਯਾ, ਨ ਸਮਝ ਪਾਯਾ ।
  ਪਰਮਾਤਮਾ ਔਰ ਸ਼ੈਤਾਨ ਕੇ ਚੇਹਰੇ
  ਆਪਸ ਮੇਂ ਗੱਡਮੱਡ ਹੋ ਗਏ !

  ਸਵਰਗ ਕਾ ਰਾਜਯ ਪਰਮਾਤਮਾ ਕਾ ਹੈ
  ਨਰਕ ਕਾ ਰਾਜਾ ਹੈ, ਸ਼ੈਤਾਨ ।
  ਅਪਨੇ-ਅਪਨੇ ਰਾਜਯੋਂ ਮੇਂ
  ਦੋਨੋਂ ਹੀ ਮਹਾਨ !
  ਕਿੰਤੁ ਉਨਕੀ ਪ੍ਰਜਾ ਕਾ ਕਿਆ ?
  ਪ੍ਰਜਾ ਚਾਹੇ ਸਵਰਗ ਕੀ ਹੋ
  ਯਾ ਫਿਰ ਨਰਕ ਕੀ
  ਪ੍ਰਜਾ ਤੋ ਪ੍ਰਜਾ ਹੀ ਹੈ !
  ਉਸੇ ਤੋ ਪਿਸਨਾ ਹੈ, ਜਲਨਾ ਹੈ
  ਝੁਲਸਨਾ ਹੈ, ਮਰਨਾ ਹੈ !
  ਉਸਕੀ ਸਮੱਸਿਆਏਂ ਨਿਤਾਂਤ ਅਪਨੀ ਹੈਂ
  ਉਨਕਾ ਪਤਾ ਨ ਭਗਵਾਨ ਕੋ ਹੈ
  ਔਰ ਨ ਸ਼ੈਤਾਨ ਕੋ !
----------
ਸੰਪਰਕ :

Tejinder Sharma
27 Romilly Drive
Carpenders Park
Watford, WD19  5EN
(Hertfordshire), United Kingdom

Mobile: 00-44-7400313433

ਸ਼ਾਰਿਕ ਕੈਫ਼ੀ ਕੀ ਤੀਨ ਉਰਦੂ ਗ਼ਜ਼ਲੇਂ

ਸ਼ਾਰਿਕ ਕੈਫ਼ੀ ਕੀ ਤੀਨ ਉਰਦੂ ਗ਼ਜ਼ਲੇਂ :: ਲਿੱਪੀ-ਅੰਤਰ : ਮਹਿੰਦਰ ਬੇਦੀ, ਜੈਤੋ

ਏਕ :

ਬਰਸੋਂ ਜੁਨੂੰ ਸਹਿਰਾ-ਸਹਿਰਾ ਭਟਕਤਾ ਹੈ  
ਘਰ ਮੇਂ ਰਹਿਨਾ ਯੂੰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਆ ਜਾਤਾ ਹੈ  

ਪਿਆਸ ਔਰ ਧੂਪ ਕੇ ਆਦੀ ਹੋ ਜਾਤੇ ਹੈਂ ਹਮ  
ਜਬ ਤਕ ਦਸ਼ਤ ਕਾ ਖੇਲ ਸਮਝ ਮੇਂ ਆਤਾ ਹੈ  

ਆਦਤ ਥੀ ਸੋ ਪੁਕਾਰ ਲਿਆ ਤੁਮ ਕੋ ਵਰਨਾ  
ਇਤਨੇ ਕਰਬ ਮੇਂ ਕੌਨ ਕਿਸੇ ਯਾਦ ਆਤਾ ਹੈ  

ਮੌਤ ਭੀ ਇਕ ਹਲ ਹੈ ਤੋ ਮਸਾਇਲ ਕਾ ਲੇਕਿਨ
ਦਿਲ ਯੇ ਸਹੂਲਤ ਲੇਤੇ ਹੁਏ ਘਬਰਾਤਾ ਹੈ  

ਇਕ ਤੁਮ ਹੀ ਤੋ ਗਵਾਹ ਹੋ ਮੇਰੇ ਹੋਨੇ ਕੇ  
ਆਈਨਾ ਤੋ ਅਬ ਭੀ ਮੁਝੇ ਝੁਟਲਾਤਾ ਹੈ  

ਉਫ਼ ਯੇ ਸਜ਼ਾ ਯੇ ਤੋ ਕੋਈ ਇਨਸਾਫ਼ ਨਹੀਂ  
ਕੋਈ ਮੁਝੇ ਮੁਜਰਿਮ ਹੀ ਨਹੀਂ ਠਹਿਰਾਤਾ ਹੈ  

ਕੈਸ-ਕੈਸੇ ਗੁਨਾਹ ਕੀਏ ਹੈਂ ਖ਼ਵਾਬੋਂ ਮੇਂ    
ਕਯਾ ਯੇ ਭੀ ਮੇਰੇ ਹੀ ਹਿਸਾਬ ਮੇਂ ਆਤਾ ਹੈ  
      --- --- ---
ਦੋ :

ਇੰਤਿਹਾ ਤਕ ਬਾਤ ਲੇ ਜਾਤ ਹੂੰ ਮੈਂ  
ਅਬ ਉਸੇ ਐਸੇ ਹੀ ਸਮਝਾਤਾ ਹੂੰ ਮੈਂ

ਕੁਛ ਹਵਾ ਕੁਛ ਦਿਲ ਧੜਕਨੇ ਕੀ ਸਦਾ
ਸ਼ੋਰ ਮੇਂ ਕੁਛ ਸੁਨ ਨਹੀਂ ਪਾਤ ਹੂੰ ਮੈਂ

ਬਿਨ ਕਹੇ ਆਊਂਗਾ ਜਬ ਭੀ ਆਊਂਗਾ
ਮੁੰਤਜ਼ਿਰ ਨਜ਼ਰੋਂ ਸੇ ਘਬਰਾਤਾ ਹੂੰ ਮੈਂ

ਯਾਦ ਆਤੀ ਹੈ ਤਿਰੀ ਸੰਜੀਦਗੀ
ਔਰ ਫਿਰ ਹੰਸਤਾ ਚਲਾ ਜਾਤਾ ਹੂੰ ਮੈਂ  

ਅਪਨੀ ਸਾਰੀ ਸ਼ਾਨ ਖੋ ਦੇਤਾ ਹੈ ਜ਼ਖ਼ਮ
ਜਬ ਦਵਾ ਕਰਤਾ ਨਜ਼ਰ ਆਤਾ ਹੂੰ ਮੈਂ

ਛੁਪ ਰਹਾ ਹੂੰ ਆਇਨੇ ਕੀ ਆਖੋਂ ਸੇ
ਥੋੜਾ-ਥੋੜਾ ਰੋਜ਼ ਧੁੰਧਲਾਤਾ ਹੂੰ ਮੈਂ

ਆਜ ਉਸ ਪਰ ਭੀ ਭਟਕਨਾ ਪੜ ਗਯਾ
ਰੋਜ਼ ਜਿਸ ਰਸਤੇ ਸੇ ਘਰ ਆਤਾ ਹੂੰ ਮੈਂ
--- --- ---

ਤੀਨ :

     ਦਿਲੋਂ ਪਰ ਨਕਸ਼ ਹੋਨਾ ਚਾਹਤਾ ਹੂੰ
     ਮੁਕੰਮਿਲ ਮੌਤ ਸੇ ਘਬਰਾਤਾ ਹੂੰ

     ਸਭੀ ਸੇ ਰਾਜ਼ ਕਹਿ ਦੇਤਾ ਹੂੰ ਅਪਨੇ
     ਨ ਜਾਨੇ ਕਿਹਾ ਛੁਪਾਨਾ ਚਾਹਤਾ ਹੂੰ

     ਕੋਈ ਜਜ਼ਬਾ ਨਯਾ ਜਾਗੇ ਤੋ ਕੈਸੇ
     ਕਿ ਮੈਂ ਉਸਕਾ ਬਹੁਤ ਦੇਖਾ ਹੁਆ ਹੂੰ

     ਮੁਝੇ ਮਹਫ਼ਿਲ ਕੇ ਬਾਹਰ ਕਾ ਨ ਸਮਝੋ
     ਮੈਂ ਅਪਨਾ ਜਾਮ ਖ਼ਾਲੀ ਕਰ ਚੁਕਾ ਹੂੰ

     ਤਵਜਜ਼ੋ ਕੇ ਲਿਯੇ ਤਰਸਾ ਹੂੰ ਇਤਨਾ
     ਕਿ ਇਕ ਇਲਜ਼ਾਮ ਪੇ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋ ਰਹਾ ਹੂੰ

     ਮਿਰੀ ਮਹਫ਼ਿਲ ਭੀ ਕਮ ਮੇਰੀ ਹੈ 'ਸ਼ਾਰਿਕ'
     ਯਹਾਂ ਭੀ ਮੈਂ ਜਗਹ ਹੀ ਘੇਰਤਾ ਹੂੰ
 ---      ---     ---

ਸ਼ਾਇਰ : ਸ਼ਾਰਿਕ ਕੈਫ਼ੀ,
132, ਗੜ੍ਹੀ ਰਾਵ ਪਹਾੜ ਸਿੰਘ,
ਬਰੇਲੀ-243001.
ਮੋਬਾਇਲ : ( 0 )9997162396

Monday 25 April 2011

ਬੁਸ਼ ਔਰ ਲਾਦੇਨ ਕੇ ਨਾਮ ਏਕ ਸੰਯੁਕਤ ਪੱਤਰ :: ਲੇਖਕ : ਵਿਜੈ ਵਿਸ਼ਾਲ

ਏਕ ਹਿੰਦੀ ਨਜ਼ਮ :

ਸੰਪਰਕ : ਡਾਕਘਰ ਚੈਲ-ਚੌਕ, ਜਿਲਾ ਮੰਡੀ, ਹਿਮਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼-175045.
ਲਿੱਪੀ-ਅੰਤਰ : ਮਹਿੰਦਰ ਬੇਦੀ, ਜੈਤੋ


ਸ਼ਾਇਦ ਤੁਮ ਨਹੀਂ ਜਾਨਤੇ
ਤੁਮਹਾਰੀ ਲਾਖ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ੋਂ ਕੇ ਬਾਦ ਭੀ
ਹਮੇਸ਼ਾ ਬਨੀ ਰਹੇਗੀ
ਹਵਾ ਮੇਂ ਨਮੀ
ਜਮੀਨ ਮੇਂ ਕਸ਼ਿਸ਼
ਫੂਲੋਂ ਮੇਂ ਖੁਸ਼ਬੂ।
ਕਭੀ ਖਤਮ ਨਹੀਂ ਹੋਗੀ
ਮਾਂ ਕੀ ਮਮਤਾ
ਮਨੁਸ਼ਯ ਕੀ ਸੰਵੇਦਨਾ।

ਤੁਮਹਾਰੇ ਆਤੰਕੀ ਸਾਏ ਮੇਂ ਭੀ
ਹਾਥੋਂ ਮੇਂ ਮੇਂਹਦੀ
ਰਚਤੀ ਰਹੇਗੀ
ਪੈਰੋਂ ਮੇਂ ਪਾਯਲ
ਬਜਤੀ ਰਹੇਗੀ
ਢੋਲ ਨਗਾੜੇ ਔਰ ਸ਼ਹਨਾਈ ਕੇ ਸਵਰ
ਗੂੰਜਤੇ ਰਹੇਂਗੇ
ਲੋਗ ਆਪਸ ਮੇਂ ਰਿਸ਼ਤੇ
ਬੁਨਤੇ ਰਹੇਂਗੇ।

ਔਰ ਸੁਨੋ
ਤੁਮਹਾਰੇ ਰੋਕੇ ਨ ਰੁਕੇਗਾ
ਨਦਿਯੋਂ ਕਾ ਪਾਨੀ
ਝਰਨੇ ਕਾ ਸੰਗੀਤ
ਉੜਤੇ ਰਹੇਂਗੇ ਚਿੜਿਯੋਂ ਕੇ ਡਾਰ
ਕਭੀ ਸੀਮਾ ਕੇ ਇਸ ਪਾਰ
ਕਭੀ ਸੀਮਾ ਕੇ ਉਸ ਪਾਰ।
ਤੁਮਹਾਰੀ ਸਾਮਰਾਜੀ ਇੱਛਾ ਕੇ ਬਾਵਜੂਦ ਭੀ
ਚਲਤਾ ਰਹੇਗਾ ਨਾਈ ਕਾ ਉਸਤਰਾ
ਦਰਜੀ ਕੀ ਕੈਂਚੀ
ਲੋਹਾਰ ਕੀ ਧੌਂਕਨੀ
ਮਜ਼ਦੂਰ ਦੀ ਗੈਂਤੀ।
ਤੁਮਹਾਰੀ ਸਹਿਮਤੀ ਕੇ ਬਿਨਾ ਭੀ
ਉਗਤੇ ਰਹੇਂਗੇ ਧਰਤੀ ਮੇਂ ਬੀਜ
ਲਗਤੇ ਰਹੇਂਗੇ ਪੇੜੋਂ ਪਰ ਫਲ
ਪਕਤਾ ਰਹੇਗਾ ਚੂਲਹੇ ਪਰ ਖਾਨਾ
ਹੋ ਸਕੇ ਤੋ ਤੁਮ ਦੋਨੋਂ ਕਲ ਜ਼ਰੂਰ ਆਨਾ।
(ਪੱਤਰ ਸਮਾਪਤ)

ਪ੍ਰਤੀਲਿੱਪੀ ਦੋਨੋਂ ਕੇ ਹਮਖ਼ਯਾਲ ਅਨਯ ਆਤੰਕਵਾਦੀਓਂ ਕੇ ਨਾਮ ਏਕ ਆਵਸ਼ੱਕ ਟਿੱਪਣੀ ਕੇ ਸਾਥ

ਤੁਮ ਭਲੇ ਹੀ ਛੀਨ ਲੋ
ਅਜਨਮੇ ਬੱਚੇ ਸੇ ਉਸਕੀ ਕਿਲਕਾਰੀ
ਜਨਮੇ ਬੱਚੇ ਸੇ ਉਸਕਾ ਬਚਪਨ
ਮਗਰ ਖ਼ਤਮ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਤੇ
ਧਰਤੀ ਪਰ ਜੀਵਨ
ਮਗਰ ਖ਼ਤਮ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਤੇ
ਧਰਤੀ ਪਰ ਜੀਵਨ।
--------------------------------------------